به گزارش شهر دوست، مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران در سیصد و هشتاد و چهارمین جلسه صحن شورا گفت: در پی برخی تجمعات محدود که روز گذشته در بخشهایی از پایتخت رخ داد و متأثر از دغدغههای اقتصادی و فشارهای معیشتی بود، لازم دیدم سخنی صمیمی، صادقانه و مسئولانه با شما در میان بگذارم. ️شاید بتوانم بگویم از موضع یک پدر، و معلمی کوچک در دانشگاه، که دغدغه آینده همه فرزندان ایران را دارد. امروز آنچه بیشتر از همیشه اهمیت دارد، حفظ آرامش عمومی و پیوند مردم با مسیر اصلاح، با تکیه بر عقلانیت جمعی و امید به آینده کشور است.
اقراریان افزود: بدیهی است حق اعتراض، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته شده است و در نظامی که بر پایه حکمرانی حرفهای استوار باشد، شنیدن صدای مردم، نه یک تهدید، بلکه فرصت ارزشمندی برای اصلاح مسیر و تصمیمسازی دقیقتر محسوب میشود. اما با تأسف باید گفت که دشمنان این ملت، بهویژه رژیم صهیونیستی و رسانههای وابسته به آن، تلاش دارند خواستههای بحق مردم را بهانهای برای ایجاد ناامنی، آشوب و بیثباتی کنند.
او تأکید کرد: در این میان، جای قدردانی است از مردم شریف و کسبه آگاه بازار بزرگ تهران که با هوشیاری، صف خود را از عوامل نفوذی جدا کردند و نگذاشتند صدای مردم به ابزار دشمن بدل شود. این نشانهای روشن از زندهبودن سرمایه اجتماعی ملت ایران است. اما مسئولیت ما در این نقطه متوقف نمیشود. امروز باید همه با هم بگوییم: بیتفاوت نباشیم، نه در برابر مشکلات مردم، نه در برابر تحرکات دشمن، و نه در برابر سرنوشت مشترکمان بهعنوان یک ملت.
اقراریان گفت: هرگونه التهاب و بیثباتی، نخستین آسیب را به زندگی روزمره مردم، خدمات شهری، کسبوکارها و آرامش جمعی وارد میسازد. راه اصلاح را نباید از مسیر اقدامات هنجار شکنانه یا تقابل جستوجو کرد؛ بلکه لازم است از راه گفتوگو، همدلی، اقدام حرفهای و مشارکت عمومی پیش برویم.
وی افزود: در این مسیر، یکی از حوزههای حیاتی که باید بهدرستی صیانت شود، شبکه ارتباطی و اینترانت ملی است؛ شبکهای که مورد هدف جدی جنگ رسانهای و سایبری دشمن قرار دارد و اختلال در آن میتواند مدیریت خدمات شهری را دچار چالشهای فراگیر کند. آمادگی در حفاظت از این بستر، بخشی از امنیت تهران و آرامش مردم آن است.
او گفت: در پایان، با همه وجود باور دارم که اصلاح امور، فقط در سایه مشارکت، اعتماد متقابل و تقویت سرمایه اجتماعی ممکن است. تهران، خانه ماست؛ نگذاریم آن را به میدان آشوب تبدیل کنند.
