به گزارش شهر دوست ، مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران، در صحن علنی این شورا با انتقاد شدید از «مدیریت آشفته» کنونی و «حکمرانی نمایشی»، بر لزوم حرکت به سمت «توسعه متوازن ملی» و «تمرکززدایی از پایتخت» تاکید کرد. وی مسائل کلانی مانند آلودگی هوا، ترافیک، فرونشست زمین و بحران مسکن را نشانههای تمرکزگرایی ویرانگر خواند.
این عضو شورای شهر با اشاره به آلودگی هوا، فرونشست زمین و بحران مسکن که «۵۰ درصد مردم را به مستاجران نگران تبدیل کرده است»، تاکید کرد: مسئله تنها این نیست که چرا تهران بیش از ظرفیت زیستی خود بزرگ شده است؛ مسئله این است که چرا تهران باید بار تمام ایران را به دوش بکشد؟
اقراریان با بیان اینکه در کشوری با وسعت عظیم و منابع سرشار، تمدن آرزوها، قدرت، دانشگاه و شرکتهای بزرگ در کمتر از یک درصد مساحت کشور متمرکز شدهاند، افزود: «این تمرکزگرایی ویرانگر، نتیجه یک بیعدالتی تاریخی در تخصیص منابع است. عدالت یعنی فرصت برابر برای زندگی با کرامت، نه فقط برای ساکنان تهران، بلکه برای تمام هموطنان از سیستان و بلوچستان تا آذربایجان و از ارس تا خلیج همیشه فارس.
وی تمرکز فعلی در تهران را نه تنها تضعیفکننده شهرهای دیگر، بلکه هدایتکننده خود تهران به «لبه پرتگاه» دانست و گفت: آنچه ما امروز شاهد آن هستیم، یک “حکمرانی نمایشی” کماثر است که بیشتر برای نمایش موفقیت و عکس یادگاری اجرا میشود. ساخت مسکن بدون تامین آب و ساخت بزرگراه بدون اندیشیدن به عواقب ترافیکی، تنها نمونههای کوچکی از این حکمرانی نمایشی در شهر ما هستند.
این عضو شورا خطاب مستقیمی نیز به شهردار تهران داشت: جناب آقای دکتر زاکانی، شهردار محترم تهران؛ امروز مدیریت شما بر شهر تهران، آشفته است. آری، امروز ما در تهران با یک مدیریت آشفته مواجه هستیم. عدم ثبات مدیریتی و جابجاییهای مکرر، همراه با بیتوجهی به بدنه توانمند درون شهرداری و بهکارگیری نیروهای وارداتی بعضاً غیرمرتبط، تنها نمونه کوچکی از این مدیریت آشفته است که نشان از نشستن شما بر صندلی اشتباه دارد.
وی افزود: البته این موضوع فقط به شما بازنمیگردد، بلکه یک مشکل جدی در حکمرانی کشور است. مدیریت آشفته یعنی بحران را به چشم ببینیم، اما راهحلهای موقتی و تسکیندهنده را اجرا کنیم. مدیریت آشفته یعنی ممنوعیت تردد برای حل آلودگی، به جای برخورد اصولی با منابع آلاینده.
اقراریان در پایان، راه حل را «وعدههایی از جنس شکستن کمر ترافیک تهران» ندانست و گفت: راه حل، یک جراحی استراتژیک است. ما باید حکمرانی نمایشی را با توسعه متوازن ملی جایگزین کنیم. من این طرح را “عهد نجات تهران” نامیدم؛ عهدی که ستون فقرات آن، تمرکززدایی عملکردی از پایتخت است.
وی در جمعبندی تاکید کرد: صدای ما در شورای شهر، صدای مطالبهگری برای پایان دادن به حکمرانی نمایشی و حرکت به سوی توسعه متوازن ملی است. ما باید نفس دوباره را به ریههای تهران بازگردانیم و ایران را از یک کشور تکهستهای به یک کشور چندهستهای تبدیل کنیم.
