به گزارش شهر دوست، سید جعفر تشکری‌هاشمی در تذکر پیش از دستور سیصد و شصت و هفتمین جلسه شورای شهر تهران گفت: فکر می‌کنم برای چندمین بار است که از این تریبون درباره مشکلات معلولان عزیزمان صحبت می‌کنم؛ معلولانی که در شهر ما مظلوم‌اند و از عدالت در ترددهای شهری و برخورداری از امکانات شهری بی‌بهره مانده‌اند.
وی افزود: نمی‌گویم از امکانات محروم‌اند، اما آنچه عدالت اجتماعی و شأن انسانی اقتضا می‌کند برایشان فراهم نشده است. سال‌هاست در ایستگاه‌های مترو آسانسور نصب کرده‌ایم، اما هنوز موفق نشده‌ایم درهای این آسانسورها را به روی مردم باز کنیم. مشکلاتی که میان شهرداری و مؤسسه استاندارد وجود دارد، باعث شده این آسانسورها در خدمت سالمندان، معلولان و افراد دارای محدودیت حرکتی قرار نگیرند.
تشکری‌هاشمی با اشاره به حمل‌ونقل عمومی ادامه داد: در ناوگان اتوبوسرانی نیز با وجود اینکه در نسل جدید اتوبوس‌ها رمپ ویژه معلولان نصب شده، هنوز این امکانات به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. چراکه علاوه بر رمپ، باید امکانات دیگری هم در داخل اتوبوس‌ها تعبیه شود تا معلولان بتوانند به راحتی از آن بهره ببرند.
رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورا درباره ناوگان ویژه معلولان گفت: هر سال در بودجه شهرداری منابعی برای خرید و توسعه خودروهای ون دارای بالابر برقی پیش‌بینی می‌شود تا افرادی که امکان استفاده از حمل‌ونقل عمومی را ندارند، بتوانند برای درمان، آموزش و رفت‌وآمدهای روزمره از این خودروها استفاده کنند، اما این هدف هنوز به شکل شایسته محقق نشده است.
وی یادآور شد: در جلسه گذشته نیز درباره وضعیت پیاده‌روها تذکر دادم. هنوز پیاده‌روهای ما مناسب تردد این عزیزان نیست. موانع متعدد، از جمله نصب دستک‌های فلزی بی‌فایده، مانع حرکت معلولان می‌شود. این موانع که با هزینه‌های گزافی نصب می‌شوند، تأثیری بر جلوگیری از ورود موتورسیکلت‌ها ندارند و در عمل فقط برای معلولان و سالمندان مشکل ایجاد کرده‌اند.
تشکری‌هاشمی تأکید کرد: نورپردازی معابر شهری به ویژه پیاده‌روها مطلوب نیست و دسترسی پیاده‌روها نیز به درستی طراحی نشده است. هر چند در برخی نقاط اصلاحاتی انجام شده، اما این اقدامات کافی نیست.
او در ادامه به مسئله مناسب‌سازی ساختمان‌ها برای معلولان اشاره کرد و گفت: بسیاری از ساختمان‌های اداری و حتی نهادهای دولتی هنوز برای تردد معلولان تجهیز نشده‌اند. با اینکه در مصوبات شهرسازی تأکید شده هر ساختمان جدید باید دارای بالابر ویژه معلولان باشد، در عمل مشاهده می‌کنیم این آسانسورها به‌طور موقت و برای دریافت پایان‌کار نصب و پس از آن جمع‌آوری می‌شوند.
تشکری‌هاشمی افزود: ساختمان‌های قدیمی نیز که بیشتر سالمندان در آن سکونت دارند، فاقد آسانسورند و شهرداری اجازه نصب بالابر در آن‌ها را نمی‌دهد؛ این مسئله واقعاً آرامش و آسایش مردم را مختل کرده است و باید برای آن چاره‌اندیشی شود.
وی با انتقاد از وضعیت نامناسب معابر شهری برای ویلچرها گفت: بسیاری از موانع فیزیکی در سطح شهر باید برای تردد معلولان مناسب‌سازی شود. شاید اگر مدیران شهری خودشان برای یک روز سوار ویلچر می‌شدند و بخشی از پیاده‌روها را طی می‌کردند، به عمق مشکلاتی که ما بارها گفته‌ایم پی می‌بردند. نباید اجازه دهیم معلولان این‌چنین مظلوم باقی بمانند.
رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورا در ادامه خاطرنشان کرد: طبق قانون، سه درصد از ظرفیت استخدام دستگاه‌ها باید به معلولان اختصاص یابد. اما آیا در شرکت‌ها، سازمان‌ها و حتی خود شهرداری این سهم رعایت شده است؟ متأسفانه در بسیاری از موارد خیر.
او در بخش دیگری از سخنانش افزود: تأمین داروهای خاص و درمان برای این عزیزان همچنان یکی از دغدغه‌های جدی است. ما هرچند مسئول مستقیم حوزه بهداشت و درمان نیستیم، اما باید پیگیری و مطالبه‌گری کنیم؛ زیرا نماینده همه شهروندان، از جمله معلولان و سالمندان هستیم.
تشکری‌هاشمی با انتقاد از برخی واکنش‌ها به تذکرات خود در جلسات گذشته گفت: به جای آنکه به انتقادها پاسخ منطقی داده شود و وعده اصلاح امور داده شود، متأسفانه برخی دوستان تاب شنیدن واقعیت‌ها را ندارند و بلافاصله رسانه‌های زنجیره‌ای خود را بسیج می‌کنند تا چهره منتقدان را تخریب کنند.
وی با گلایه از این رفتارها اظهار کرد: من خطاب به کسانی که با بودجه عمومی برای پنهان کردن مشکلات هزینه می‌کنند، می‌گویم این پول‌ها را صرف بهبود وضعیت شهر کنید. مطمئن باشید شهروندان از این اقدام بسیار خوشحال‌تر خواهند شد. حل مشکلات مردم با پاک کردن صورت مسئله ممکن نیست.
تشکری‌هاشمی تأکید کرد: ما در شورای شهر وظیفه داریم مطالبه‌گر باشیم و صدای مردم را به گوش مدیران برسانیم. کسانی که قدرت و بودجه در اختیار دارند، باید به جای موضع‌گیری و واکنش سریع، کمک کنند تا مشکلات مردم حل شود.»
براساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای اسلامی شهر تهران، وی در پایان گفت: چند ماه بیشتر تا پایان دوره شورای فعلی باقی نمانده است. چه خوب است که در این مدت کوتاه از خود خاطره‌ای خوش و اثرگذار به جای بگذاریم.
