به گزارش شهر دوست ، ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در جریان بررسی طرح ارتقای آمادگی مدیریت شهری برای شرایط اضطراری گفت: من هیچ‌گونه مخالفتی ندارم و عمداً تذکری ندادم. فقط می‌خواهم چند نکته را عرض کنم تا دوستان بر اساس این عرایضی که ما و بقیه دوستان مطرح می‌کنیم، تصمیم‌گیری کنند. من هم همچون آقای نصیری، به‌خوبی می‌دانم که از ابتدای این دوره، تمام تلاش ما این بوده که سازمان مدیریت بحران شکل اصلی و واقعی خود را پیدا کند، تقویت شود و نقش خود را در مجموع شهر و شهرداری تهران ایفا نماید. قطعاً ما موافق تقویت، استحکام و پیشرفت سازمان مدیریت بحران هستیم. این نکته اول که هیچ مخالفتی با تقویت و افزایش اعتبارات حوزه مدیریت بحران نداریم، به‌ویژه که این طرح از سوی دوستان شورا است. حال اگر لایه شهرداری می‌شد، می‌توانستیم مخالفت کنیم. تعدادی از اعضای شورا این طرح را امضا کرده‌اند و امضای آنان برای ما محترم است. خود آقای صادقی نیز که سابقه این کار را در شهرداری دارند، نظرشان برای ما ارزشمند است و به‌نظر دوستان احترام می‌گذاریم.
او ادامه داد: اما نکته‌ای که به‌خود آقای نصیری هم عرض کردم، این است که به‌تازگی با امضای جنابعالی اساسنامه سازمان مدیریت بحران ابلاغ شده است. من صبح امروز اساسنامه را مرور کردم و با آقای نصیری و آقای صالحی این اساسنامه را بررسی کردیم. در هیچ‌کجا از اساسنامه به‌طور مستقیم اشاره نشده است که سازمان مدیریت بحران مسئولیت اجرای عملیات در بحران را بر عهده دارد. اساساً وظیفه این سازمان هماهنگی است. حتی آن بندی که آقای نصیری به من نشان داد، می‌گوید سازمان مدیریت بحران باید تمام شهرداری را برای مقابله با بحران‌ها بسیج کند. به‌طور مثال، اگر خدایی نکرده حادثه‌ای مانند حمله به کشور رخ دهد و تهران با مخاطراتی مواجه شود، سازمان مدیریت بحران باید تمام شهرداری را برای مقابله با این بحران بسیج کند. به عبارت دیگر، عنوان «سازمان مدیریت بحران» به‌خوبی نشان‌دهنده این است که این سازمان به‌عنوان هماهنگ‌کننده بحران‌ها عمل می‌کند و سازمان آتش‌نشانی مسئول اجرای عملیات بحران‌هاست.
امانی گفت: نباید هیچ‌گونه کاری انجام دهیم که به این موضوع شک و تردید وارد کند. به همین دلیل، آقای صادقی به‌درستی گفتند که بحث خرید تجهیزات و ماشین‌آلات باید حذف شود. اگر اعتبارات جاری سازمان مدیریت بحران افزایش یابد، این اقدام پذیرفتنی است. به‌عنوان مثال، در قالب متمم یا طرح‌های جدید، می‌توانیم فوق‌العاده‌هایی را برای آن سازمان در نظر بگیریم تا دغدغه‌هایی که آقای نصیری و همکارانشان دارند، برطرف شود. در این خصوص، یکی از نگرانی‌ها حفظ ارتباطات بدنه شهرداری در دوران بحران است که ما آن را قبول داریم.
او با اشاره به استفاده از پهباد در سازمان مدیریت بحران گفت: من نمی‌دانم که آیا این مسئله باید در حیطه مسئولیت سازمان مدیریت بحران باشد یا سازمان آتش‌نشانی. به‌ویژه در زمینه جمع‌آوری اطلاعات، مشخص نیست که کدام سازمان باید مسئول این کار باشد. لذا به‌نظر می‌رسد این طرح نیاز به بررسی بیشتر دارد. اگر صلاح بدانید، پیشنهاد می‌کنم این موضوع به‌طور دقیق‌تری مورد مطالعه قرار گیرد. اگر هم بحث تقویت اعتبارات سازمان مدیریت بحران مطرح است، می‌توانیم در قالب متمم تصمیم‌گیری کنیم.
او همچنین در ادامه و در جریان بررسی طرح الزام شهرداری تهران به اطلاع رسانی تسهیلات و تخفیفات معافیت ها و بخشودگی های استفاده شهروندان از خدمات شهرسازی فنی و مهندسی اجتماعی، فرهنگی، رفاهی گردشگری وتفریحی شهرداری تهران گفت: نکته‌ای که می‌خواهم عرض کنم این است که همان‌طور که آقای عباسی اشاره کردند، قصد ندارم زحمات عزیزان در کمیسیون فرهنگی و خدمات شهری که با همین طرح ارائه‌شده، نادیده گرفته شود. قطعاً دوستان بر اساس ضرورت و برای حل یک مشکل و پر کردن خلأ موجود، این طرح را تهیه کرده‌اند. اما منظور من این است که همان‌طور که آقای چمران اشاره کردند، برخی از مصوبات به‌لحاظ اندازه و شأن خود نیاز به تصویب شورا ندارند.
او ادامه داد: به‌عنوان مثال، بحث اطلاع‌رسانی که شهرداری باید انجام دهد، به‌طور قطع درست است، چرا که شهرداری یک مرکز ارتباطات دارد، اما این مرکز به‌نظر نمی‌رسد که از قدرت یا جایگاه لازم برخوردار باشد. هرچند که در حال حاضر دوستان در این مرکز اعتقاد دارند که محدودیت‌هایی وجود دارد و جایگاهشان به‌درستی تعریف نشده است، باید بگویم که در عصر ارتباطات و فناوری‌های نوین، به‌ویژه در بخش ارتباطات، پیشرفت‌های زیادی صورت گرفته است.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران گفت: به‌نظر بنده، کمیسیون یا کمیته‌ای که برای این موضوع پیش‌بینی شده است، نیازمند بازنگری است. همان‌طور که آقای عباسی فرمودند،در شرایطی که هر روز از شورا ابلاغیه‌ها و مصوبات جدید به ما ارسال می‌شود، باید دید که آیا واقعاً نیازی به ایجاد این همه کمیته و شورا داریم یا خیر. به‌عنوان نمونه، اگر این موضوع با امضای جنابعالی یا خانم معدنی‌پور به‌عنوان رئیس کمیسیون فرهنگی به شهرداری تهران ابلاغ می‌شد که شهرداری موظف است این کارها را در زمینه اطلاع‌رسانی انجام دهد، قطعاً این موضوع موثرتر واقع می‌شد.
پیشنهاد من این است که در این خصوص تجدید نظری صورت گیرد تا مصوبات شورا به‌طور منطقی و بر اساس نیازهای واقعی شهرداری و شهروندان تنظیم شود.
وی در جریان بررسی طرح الزام شهرداری تهران به ارائه لایحه سازوکار بهره برداری از پروژه باغ راه حضرت زهرا (س) گفت: جناب آقای سروری، همان‌طور که قبلاً در خصوص تجربه دریاچه چیتگر و سایر موارد صحبت کردیم، این تجربه می‌تواند به‌عنوان یک نکته مهم در نظر گرفته شود تا دوباره دچار مشکلات مشابه نشویم. در آن زمان در منطقه ۲۲، از یک طرف سازمان فرهنگی، از طرف دیگر سازمان بازنشستگی و جابجایی‌های مکرر مدیریت اداره، آسیب‌هایی به شهرداری وارد کرد که نباید دوباره شاهد تکرار آن در اینجا باشیم. یکی از اهداف اصلی این است که از تکرار این مشکلات جلوگیری شود.
او ادامه داد: آقای علوی اشاره کرده‌اند که چهار ضلع این پروژه را در نظر دارند، اما به‌نظر من اضافه کردن ضلع پنجم نیز ضروری است. این ضلع شامل محلاتی است که از داخل این باغ عبور می‌کنند. دو منطقه ما به‌ویژه از این باغ عبور می‌کنند و حدود چهار تا پنج محله در این مناطق تحت تأثیر قرار می‌گیرند. قطعاً این محلات باید در کمیته مورد نظر حضور داشته باشند، و ما از این که بر این موضوع تأکید می‌شود، سپاسگزاریم.
امانی اضافه کرد: نکته‌ای که آقای آقا‌میری اشاره کردند، دغدغه‌ای است که من نیز دارم. همان‌طور که آقای عباسی فرمودند، باید از هر گونه درآمدزایی شهرداری در این پروژه جلوگیری شود. اگر شهرداری اجازه داشته باشد که مجوزهای جدیدی برای دکه‌ها و کسب درآمد بدهد، این برخلاف فلسفه اصلی پروژه خواهد بود. هدف ما این است که این فضا برای استفاده مردم از دو منطقه محروم و محلاتی که از این بزرگراه عبور می‌کنند، تبدیل به یک مجموعه فرهنگی و اجتماعی شود که مردم از این فضا بهره‌مند شوند. لذا پیشنهاد من این است که تأکید بر حذف بخش درآمدزایی از این طرح باشد و به‌جای آن بر فضای فرهنگی و اجتماعی برای مردم این مناطق تأکید بیشتری صورت گیرد. این پروژه باید به‌عنوان فضایی برای ارتقای کیفیت زندگی مردم این دو منطقه محروم و محلات مجاور در نظر گرفته شود.
