به گزارش شهر دوست ، ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در سیصد و سی و سومین جلسه صحن شورا، درباره گزارش وضعیت حقوق و دستمزد و ساماندهی نیروی انسانی شهرداری تهران گفت: ابتدا لازم می‌دانم از جناب آقای باقری بابت ارائه گزارش جامع، هم از منظر آماری و هم از حیث تنوع روابط استخدامی، تشکر نمایم. همان‌طور که مستحضرید، ساختار متنوع استخدامی در شهرداری تهران سابقه‌ای طولانی دارد که از دوره‌های گذشته به ارث رسیده است. در هر دوره مدیریتی نیز تلاش‌هایی صورت گرفته تا از تعدد قراردادها و شکل‌های مختلف استخدام در شهرداری کاسته شود.با این حال، همان‌طور که ایشان نیز اشاره کردند، محدودیت‌های ناشی از قوانین بالادستی، عملاً دست شهرداری را برای اعمال تغییرات گسترده بسته است. از سوی دیگر، نوع مأموریت‌ها و فعالیت‌های شهرداری به‌گونه‌ای است که نمی‌توان آن را صرفاً در چارچوب‌های پیش‌بینی‌شده در «قانون استخدامی شهرداری‌ها» محدود کرد. این قانون تنها دو نوع استخدام را به رسمیت شناخته است: «کارمندان ثابت» و «مستخدمین موقت».
او ادامه داد: اما به مرور زمان و در نتیجه تنوع مأموریت‌های شهرداری و پیچیدگی‌های اجرایی، اشکال مختلفی از قراردادها پدید آمده‌اند؛ تا جایی که اکنون، بنا به گزارش ارائه‌شده، حدود هشت نوع قرارداد استخدامی در شهرداری تهران وجود دارد. بدیهی است که هر اندازه بتوان این تنوع را کاهش داد، به نفع سازمان و نیز کارکنان خواهد بود. با این حال، در شرایط فعلی، ناچار به حفظ این تنوع قراردادی هستیم.نکته حائز اهمیت این است که در درون هر نوع قرارداد باید عدالت رعایت شود. یکی از موضوعاتی که به دفعات شکایت آن به ما واصل شده و ما نیز آن را به شهرداری تهران منتقل کرده‌ایم، مربوط به نحوه قرارداد با «شرکت خدمات اداری شهر» است. همان‌طور که مستحضرید، پس از استخدام رسمی، مهم‌ترین نوع قرارداد، قرارداد با این شرکت است. در واقع، این افراد نوعی مستخدم موقت محسوب می‌شوند و معمولاً آزمون‌های استخدامی برای جذب کارمندان رسمی نیز از میان نیروهای همین شرکت برگزار می‌شود.
به گفته این مدیر سابق شهرداری تهران؛ تجربه ما نشان می‌دهد که نارضایتی جدی زمانی ایجاد می‌شود که نیروهای جدید، بدون سابقه قبلی، صرفاً با تکیه بر سفارش و ارتباطات، مستقیماً با این شرکت قرارداد می‌بندند؛ در حالی که نیروهایی که سال‌ها سابقه خدمت دارند ـ چه در قالب پیمانکاری، چه به عنوان نیروهای «هادیان شهر» ـ باید پس از سال‌ها تلاش و خدمت، تازه برای شرکت در آزمون جهت ورود به همین شرکت اقدام کنند. این رویه ناعادلانه است و یکی از عوامل اصلی نارضایتی پرسنل محسوب می‌شود. اگر در این زمینه عدالت رعایت شود، قطعاً سطح رضایت در بدنه شهرداری افزایش خواهد یافت.در خصوص آزمون استخدامی نیز، جناب آقای چمران اشاره فرمودید که این آزمون یک اقدام درون‌سازمانی است و مشمول آزمون‌های سراسری آیین‌نامه استخدامی کشور نمی‌شود. بر همین اساس، تاکنون چند مرتبه از سازمان اداری و استخدامی کشور مجوز دریافت کرده‌ایم. خواهشمندم مساعدت فرمایید که حداقل در این دوره، امکان برگزاری یک نوبت آزمون استخدامی برای کارکنان قراردادی شهرداری تهران فراهم گردد.
او گفت: در خصوص شکایت مطرح‌شده در دیوان عدالت اداری نیز باید عرض کنم که این اقدام صرفاً مربوط به شهرداری تهران نیست. بسیاری از کلان‌شهرهای کشور نسبت به ترمیم حقوق اقدام کرده و افزایش ۲۰ درصدی سال جاری را نیز اجرا کرده‌اند. چنانچه خدای‌نکرده این شکایت منجر به صدور حکم شود، نه تنها شهرداری تهران بلکه کلیه شهرداری‌های کلان‌شهرهای کشور با چالش جدی و نارضایتی گسترده مواجه خواهند شد.در جلسه‌ای که با دستور جنابعالی برگزار شد، بنده در کمیسیون مجلس حضور یافتم و این نگرانی را با نمایندگان محترم در میان گذاشتم. تأکید کردم که صدور چنین حکمی می‌تواند تبعات منفی گسترده‌ای به همراه داشته باشد. نامه‌ای با امضای حضرت‌عالی و جناب آقای دکتر قالیباف تهیه شد و با دستور ایشان نیز جلسه‌ای برگزار گردید که در آن، هشدارهای لازم داده شد
او همچنین در ادامه در واکنش به گزارش معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران نیز گفت: تذکر بنده در خصوص اتوبوس‌های برقی فعال در خط بهارستان – جمهوری است. بنده در هفته، حداقل دو روز از این مسیر عبور می‌کنم و در هر دو مسیر رفت و برگشت، بارها مشاهده کرده‌ام که اتوبوس‌ها بدون هیچ مسافری در حال تردد هستند.
واقعاً نمی‌دانم علت این ترددهای خالی چیست. آیا تعداد اتوبوس‌ها بیشتر از ظرفیت تقاضاست؟ یا اساساً در این خط، تقاضای قابل توجهی برای سفر وجود ندارد؟ یا شاید برنامه‌ریزی زمانی و ساعتی آن‌ها دقیق تنظیم نشده است؟ زیرا این مسیر، یکی از خطوط پر رفت‌وآمد شهر است و بنده شخصاً در ساعات مختلف، از صبح تا عصر، از آن تردد کرده‌ام.
حتی چند نوبت از همراهانم خواستم که سوار این اتوبوس‌ها شوند و علت را از رانندگان جویا شوند. پاسخ رانندگان این بود که: «به ما دستور داده‌اند که در خط تعیین‌شده تردد داشته باشیم؛ چنانچه مسافری باشد، او را سوار می‌کنیم.»از سوی دیگر، در برخی خطوط دیگر، شاهد ازدحام مسافر و کمبود ناوگان هستیم. بنابراین خواهشمندم بررسی شود که: آیا ظرفیت ناوگان در این مسیر بیش از نیاز واقعی است؟، آیا امکان انتقال بخشی از این ناوگان به خطوط پرترددتر وجود دارد؟، آیا برنامه‌ریزی زمانی یا مسیر حرکت اتوبوس‌های این خط نیاز به بازنگری ندارد؟
