به گزارش شهر دوست زهرا شمس احسان عضو شورای شهر تهران درباره عملکرد شهرداری تهران در خصوص اجرای مصوبه توانمندسازی زنان سرپرست خانوار گفت: طرح توانمندسازی زنان سرپرست خانوار، یکی از مهم‌ترین مصوبات در حوزه عدالت اجتماعی بود که با تلاش شورای اسلامی شهر تهران به تصویب رسید. اما علی‌رغم اهمیت و اولویت این موضوع، تاکنون اجرای کامل و مؤثری از سوی شهرداری صورت نگرفته است.
وی ادامه داد: متأسفانه، به‌دلیل عدم هماهنگی بین‌بخشی و فقدان برنامه‌ریزی دقیق برای اجرای طرح، بسیاری از اهداف این مصوبه معطل مانده است. با وجود پیگیری‌ها و مکاتبات مکرر، طرح در مراحل ابتدایی باقی مانده و شهرداری هنوز نتوانسته است به‌صورت جامع و عملیاتی به این موضوع ورود کند. البته باید تأکید کرد که این موضوع به معنای توقف خدمات‌رسانی به زنان سرپرست خانوار نیست، اما تحقق اهداف کلان این طرح، نیازمند رویکردی جدی‌تر و همکاری گسترده‌تر نهادهای مختلف است.
این عضو شورای شهر تهران درباره اقدامات اداره کل امور بانوان شهرداری تهران در توانمندسازی زنان بی‌سرپرست، بدسرپرست و بهبودیافته تصریح کرد: شهرداری تهران تاکنون اقداماتی در راستای حمایت از زنان بی‌سرپرست، بدسرپرست و بهبودیافته انجام داده است که به‌صورت کلی مؤثر بوده‌اند. اما این اقدامات به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت جامع و فراگیر نبوده‌اند. گرچه این نهاد توانسته است به بخشی از این زنان کمک کند تا به شرایط پایدارتری برسند، اما همچنان خلأهایی در مسیر توانمندسازی و بازگشت کامل به جامعه وجود دارد. مهم‌ترین چالش در این زمینه، ضعف در همکاری‌های بین‌بخشی و نبود برنامه‌ای برای پایدارسازی شرایط این زنان پس از توانمندسازی است. اقدامات فعلی شهرداری در این حوزه بیشتر به‌صورت کوتاه‌مدت بوده و تأکید اصلی باید بر برنامه‌های بلندمدت و جامع باشد تا این زنان بتوانند از چرخه توانمندسازی خارج شوند و به‌طور مستقل در جامعه فعالیت کنند.
شمس احسان درباره اجرای طرح جامع توانمندسازی زنان گفت: با وجود برگزاری جلسات سیاست‌گذاری و تشکیل کمیته‌های مرتبط، عملکرد شهرداری تهران در راستای اجرای طرح توانمندسازی زنان سرپرست خانوار هنوز به سطح رضایت‌بخشی نرسیده است. هرچند این اقدامات نشان‌دهنده توجه به این موضوع است، اما فرایند اجرای طرح با کندی زیادی همراه بوده است.
وی ادامه داد: از جمله دلایل این کندی، پیچیدگی‌های اجرایی و نیاز به هماهنگی بین‌بخشی میان نهادهای مختلف است که متأسفانه تاکنون به‌درستی انجام نشده است. در عین حال، برخی اقدامات در دست طراحی و برنامه‌ریزی است که نویدبخش پیشرفت‌های مثبتی در این حوزه خواهد بود. اما باید تأکید کرد که شهرداری نیازمند تسریع در اجرای این برنامه‌ها و ارائه نتایج ملموس در کوتاه‌مدت است. تنها با اقدامات عملی و همکاری‌های بین‌بخشی مؤثر می‌توان به اهداف اصلی این طرح که توانمندسازی پایدار زنان سرپرست خانوار است، دست یافت.
